Piernik

Piernik staropolski, ciężki od bakalii. Jak dotąd to jest moje najbardziej pracochłonne i najbardziej skomplikowane ciasto, które udało mi się samodzielnie wykonać:) Dumnam okropnie:)

W przepisie było, że ma być duża forma babowa prostokątna (cokolwiek to znaczy), ja upchnęłam ciasto do małej keksówki silikonowej, która się naciągnęła,   a że ciasto jest dosyć ciężkie i jakoś szaleńczo nie rośnie  więc myślę, że duża keksówka będzie w sam raz.

Migdały sparzyć i obrać z łupinek ( najlepiej kupić od razu białe, mniej roboty będzie:). Wszystkie bakalie posiekać i odmierzyć 2 szklanki.

Na patelni zrumienić cukier. Gdy nabierze brązowej barwy, zdjąć z ognia, wlać 0,5 szklanki wody i wymieszać delikatnie potrząsając patelnią. Nie mieszajcie łyżką, bo zrobi się lizak. Postawić patelnię z powrotem na ogień i często delikatnie potrząsając patelnią, zagotować, aż powstanie karmel. Dolać znów 0,5 szklanki wody, zagotować i wychłodzić. Chłodny przelać do głębokiego garnka, dodać miód, kakao i często mieszając, podgrzewać na małym ogniu, nie dopuszczając do zagotowania. Kiedy składniki się połączą, odstawić do wychłodzenia, najszybciej będzie, jak wstawicie garnek do zlewu z zimną wodą.

Zimną masę przełożyć do dużej miski, dodać przesiewając przez sito mąkę i proszek do pieczenia oraz przyprawy zapachowe, wyrobić lekkie ciasto. Gdy składniki się połączą dodać rozpuszczone, chłodne masło i nadal wyrabiać ciasto. Gdy stanie się jednolite i lśniące, dodać bakalie, całość delikatnie, ale dokładnie wymieszać i od razu przełożyć do formy nasmarowanej tłuszczem i obsypanej bułką tartą (w przypadku formy silikonowej nie trzeba tego robić). Wyrównać powierzchnię i piec godzinę lub dłużej (czas pieczenia zależy od wysokości warstwy ciasta) w temp. 150 stopni. Gotowe!